Noć, napuštena je
Od planina pa sve do mora.
Ali ja, ona koja te uspavljuje.
Ja nisam sama!
Nebo, napušteno je
Od meseca koji pao je u more.
Ali ja, ona koja te drži.
Ja nisam sama!
Svet, napušten je
Ljudi su tužni i ti to vidiš.
Ali ja, ona koja te grli.
Ja nisam sama!
Preveo Branislav Prelević
---
Gabrijela Mistral rođena je u Vikunji u Čileu 7. aprila 1889. godine gde je završila osnovnu i srednju školu. Već u četrnaestoj počinje da izdržava i sebe i majku radeći kao učiteljeva pomoćnica.
Godine 1904. objavljuje prve pesme u lokalnim novinama koristeći razne pseudonime.
Dok je radila kao učiteljica 1906. godine upoznaje Romea Uretu, radnika na železnici. On se ubija 1909. godine. Iako su elementi smrti već prožimali njena dela, ovo samoubistvo još jače utiče na njen budući rad. Strastvene veze koje je vodila sa nekolicinom muškaraca i žena ostavile su dubok trag u njenom stvaralaštvu.
Prvo zvanično priznanje dobila je 1914. godine kada joj je uručena prva nagrada nacionalnog književnog konkursa u Santijagu, za delo „Soneti o smrti“. Ministar obrazovanja Meksika je poziva u posetu 1922. u okviru reforme škola i biblioteka, sa zadatkom da započne stvaranje nacionalnog sistema obrazovanja.
Međunarodna slava koju stiče omogućava joj brojna putovanja po Evropi i Americi. Tokom 1925. obilazi Brazil, Urugvaj i Argentinu. Između 1925. i 1934. živela je u Francuskoj i Italiji. Tih godina je radila pri Ligi Naroda i predavala na nekoliko univerziteta u svetu.
Od 1932. do svoje smrti, kao što je čest slučaj sa čileanskim umetnicima i intelektualcima, služila je i kao konzul u Napulju, Madridu, Petropolisu, Nici, Lisabonu, Los Anđelesu, Santa Barbari, Verakruzu, Meksiku i Njujorku. Na mestu konzula u Madridu često je imala profesionalnih kontakata sa jednim drugim čileanskim nobelovcem i konzulom u Madridu, Pablom Nerudom.
Bila je prva Latinoamerikanka kojoj je dodeljena Nobelova nagrada i to 1945. godine.
Pred smrt se nastanila u Njujorku, gde je i umrla od raka 10. januara 1957. godine.